99 Marmara depreminde Şişecam’ın bir kuruluşunda işçi olarak çalışmaktaydım (Şimdi unuttum ama amiyane tabirle o zaman, paraya para demiyordum). Depremde Avcılarda oturan iş arkadaşlarımızın mahallelerinde yıkılmalar olduğu ve kendileri kurtarma çalışmalarına katıldıkları için onların yerine de çalıştığımız zamanlar oldu. Hafta sonu yaptığımız mesailerin tutarlarını almayıp depremzedeler için açılan kampanyaya bağışladık.
O an için elimizden gelen buydu. Daha fazlasını da yapabilmeliydim diye düşündüğüm sıralarda ilk memurluk sınavını (DMS) kazanmış ve yerleştirmeler için tercihler yapıyordum. O zaman ki adı Sivil Savunma İl Müdürlüğü olan ve sonradan Afet ve Acil Durum Müdürlüğü olarak değişen kurumu tercih olarak yazdığım ve ilerleyen zamanlarda yerleştirildiğime dair belge elime geçtiği sırada hala çalışmaktaydım.
28 şubat tarihi itibariyle iş yeriyle ilişiğimin kesilmesini belirttiğim istifa dilekçemi personele bırakıp işbaşı yaptığımda, öğleden sonra personel müdürü tarafından çağrıldım. Odasına girdiğimde, elinde dilekçem yüzüme baktı ve “eğer çıkarılma korkusu veya tereddüdü yüzünden istifa ediyorsan, sen çekirdek kadrodasın, yani çıkarılmayacaklar içindesin” dedi. Ben de, o an ki duygularımı dilim döndüğünce anlatmaya çalıştım. Ben konuştum, o konuştu. En son “memur olmakta kararlısın yani, 15 GÜN TOK 15 GÜN AÇ YAŞAMAYI GÖZE ALIYORSUN” dedi. Evet deyip 28 şubat itibariyle ilişiğimi kestirdim. 28 şubatın Sivil Savunma günü olması tatlı bir tesadüftür benim için. 12 Mart 2001 itibariyle de memur olarak görevime başladım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder